My Little Poem Factory

၁။ ကၽြန္ေတာ္တြင္ “မနက္ျဖန္”ဟု ေခၚေသာ ေၾကာင္ကေလးတစ္ေကာင္ ရွိပါသည္။ သူကေလး၏ နာမည္ကုိ ေခၚလိုက္တိုင္း အလန္႔တၾကား ေခါင္းေလး ေထာင္ၾကည့္တတ္၍ ထိုအမူအက်င့္ေလးကုိ ကၽြန္ေတာ္အလြန္ သေဘာေခြ႕ပါ သည္။ သူကေလးတြင္ ၀ွက္ထားေသာ လက္သည္းတစ္စံုရွိၿပီး စိတ္မရွည္ေသာ အခါမ်ားတြင္ ထုတ္၍ ၾကည့္ေနတတ္ပါသည္။

၂။ တစ္ခါတစ္ရံတြင္ ပြတ္တီးပြတ္သပ္ ေနခ်င္စိတ္ကေလး ေပါက္ေနတတ္ၿပီး ကၽြန္ေတာ္႔ရင္ဘတ္ကုိ ကုတ္ျခစ္၍ ထြက္ေျပးသည့္အခါလည္း ထြက္ေျပးတတ္ ပါသည္။ စိတ္ႏွင့္စိတ္၏ ေဘးထြက္ပစၥည္းမ်ားကို စြန္႔ပစ္ရာတြင္လည္း စနစ္တက် ဖံုးအုပ္တတ္ေသာ အေလ႔အထေလးလည္း ရွိပါသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ အမ်ားက ႂကြက္ကုိေၾကာက္လို႔ ဟု သမုတ္တတ္ၾကပါသည္။

၃။ သူကေလး၏အသံမွာ တစ္ခါတစ္ရံ တေယာထိုးသံထြက္၍ တစ္ခါတစ္ရံ မိုးႀကိဳးပစ္သံ ထြက္တတ္ပါသည္။ သူမတူေအာင္ ထူးခၽြန္မႈတစ္ခုမွာ သူကေလး၏ မာနတစ္ခြဲသားေလးကုိ အသံမမည္ေအာင္ လႈပ္ရမ္းတတ္ျခင္း ျဖစ္သည္။ အထူးသျဖင့္ သူ၏အိပ္မက္ကုိ ခုန္အုပ္ကာနီးအခ်ိန္မ်ားတြင္ ပို၍ တိတ္ဆိတ္တတ္ပါသည္။

၄။ ကၽြန္ေတာ္႔အိပ္ရာေပၚတြင္ ေသာက ျခစ္ရာဆင္းရာမ်ား ေတြ႕ရသည့္အခါ တိုင္း “ေစ်းေပါေပါႏွင့္ ေရာင္းပစ္မည္”ဟု ႀကိမ္း၀ါးမိတတ္ပါသည္။ ထိုအခါ မ်ားတြင္ သူသည္ ေတြေ၀ျခင္းမ်ား၌ ရက္ရွည္လမ်ား ဖ်ားနာတိတ္ဆိတ္သြား တတ္ပါသည္။

၅။ ယခု...... သူကေလး တိတ္ဆိတ္ေနပါသည္။ ဖ်ားနာ ေန၍လား........၊ သူ႔အိပ္မက္ကုိ ခုန္အုပ္ဖို႕လား......။ဖ်ားနာေနတဲ႔ သူ႔အိပ္မက္ကုိ ခုန္အုပ္ဖို႔ လား.....၊ သူ႕အိပ္မက္ကုိ ခုန္အုပ္ဖို႔ ဖ်ားနာေနတာလား.............။ကၽြန္ေတာ္ ေသခ်ာမသိပါ။ ေသခ်ာသည္မွာ...... သူကေလး.... တိတ္ဆိတ္ေနပါသည္။ ..သူ..က..ေလး.....တိတ္..ဆိတ္..ေန..ပါသည္..........................။