အေရာင္ပ်ယ္ေနတဲ႔ ေန႔
စိတ္မပါ လက္မပါ မနက္စာရယ္
နံနက္ခ်ိန္ခါ ေတးသံလည္း မသာဘူး
စိတ္က ေနေရာင္ေအာက္မွာ အေရာင္လြင့္တယ္။
ကၽြန္ေတာ္. . .
စိတ္နဲ႔ ကိုယ္ မကပ္တာ (၅)ႏွစ္ ရွိျပီ ေမေမ . . .
ကၽြန္ေတာ္ ဖ်ားေနတာလည္း (၅)ႏွစ္ ရွိျပီ ေမေမ . . .
ကၽြန္ေတာ္ ေသသြားတာလည္း (၅)ႏွစ္ ရွိျပီ ေမေမ . . .
ကၽြန္ေတာ္ ေပ်ာက္သြားတာလည္း (၅)ႏွစ္ ရွိျပီ။
သား အိပ္မက္ထဲက ၾကယ္ေတြ မပြင့္ႏိုင္တဲ႔ ရာသီပဲ
ကဗ်ာဆရာလည္ မျဖစ္ဘူး။
ပရိုဂရမ္မာလည္း မျဖစ္ဘူး။
စိုးလိႈက္ဦးလည္း မျဖစ္ဘူး။
ေကာင္မေလးရဲ႕ ဘဲေလးလည္း မျဖစ္ဘူး။
ဒီကမ္းပါးမွာ ေနျမင့္ေလေလ ပါပဲ ေမေမရယ္. . . ။
ဟိုေကာင္ ေျပာတာေတာ႔
သားဟာ ဖိနပ္မွားစီးတဲ႔သူ တဲ႔ . . .။
ျဖစ္ႏိုင္ရင္ ဖိနပ္ထက္ ေရွ႕ေရာက္ေအာင္ ေျပးခ်င္တဲ႔ သားဟာ
အခု ဖိနပ္ကုိေတာင္ မမီေတာ႔ဘူး။
ေရာဂါတိုင္းဟာ ေဆးခါးၾကီးေတြနဲ႔မွ ေပ်ာက္မယ္လို႔
ဘုရား မေဟာခဲ႔ဘူး ထင္တာပဲ . . .။
ဒီလို နဲ႔ ပဲ
သားအိပ္မက္ေတြ . . . ျပန္မွ်ားလို႔ မရေတာ႔ဘူး
ဒီေခတ္ၾကီးမွာ စံပယ္ေတြ ပြင့္ဖို႔ ဆိုတာ
ဘုရားပြင့္သေလာက္ ခက္သြားျပီဆိုတာ ေသခ်ာသြားသလိုမ်ိဳးေပါ႕ . . .။
- စိုးလိႈက္ဦး -
Labels: life, စိုးလိႈက္ဦး
သားအိပ္မက္ေတြ . . . ျပန္မွ်ားလို႔ မရေတာ႔ဘူး
ဒီေခတ္ၾကီးမွာ စံပယ္ေတြ ပြင့္ဖို႔ ဆိုတာ
ဘုရားပြင့္သေလာက္ ခက္သြားျပီဆိုတာ ေသခ်ာသြားသလိုမ်ိဳးေပါ႕ . . .။
ခံစားဖတ္သြားပါတယ္
Posted by
မသက္ဇင္ |
May 14, 2009 at 1:38 PM
၅ ႏွစ္ပဲရွိေသးတယ္
မမ်ားေသးဘူး
ကဗ်ာဆရာေရ
ထမင္းေတာ့မွန္မွန္စား
စပယ္ပြင့္ေတြနမ္းရွိဳက္ဖို႔
Posted by
ကဗ်ာဦး |
May 21, 2009 at 7:17 PM
"အေရာင္ပ်ယ္ေနတဲ႔ ေန႔"
ဒါလည္းေကာင္းတာပါပဲ
Posted by
Unknown |
October 31, 2009 at 5:30 PM
ထပ္လာဖတ္တယ္
Posted by
ကဗ်ာဦး |
November 2, 2009 at 11:52 AM
သား အိပ္မက္ထဲက ၾကယ္ေတြ မပြင့္ႏိုင္တဲ႔ ရာသီပဲ
ကဗ်ာဆရာလည္ မျဖစ္ဘူး။
ပရိုဂရမ္မာလည္း မျဖစ္ဘူး။
စိုးလိႈက္ဦးလည္း မျဖစ္ဘူး။
ေကာင္မေလးရဲ႕ ဘဲေလးလည္း မျဖစ္ဘူး။
ဒီကမ္းပါးမွာ ေနျမင့္ေလေလ ပါပဲ ေမေမရယ္. . . ။
ေတာ္ေတာ္ေလးခံစားၿပီး ကိုယ္ခ်င္းစာမိပါတယ္
Posted by
ေမေမခင္ |
November 2, 2009 at 12:03 PM
အသစ္ အသစ္ေတြ ထပ္ဖတ္ခ်င္ပါေသးတယ္
Posted by
Anonymous |
October 14, 2012 at 10:22 PM