My Little Poem Factory: အေရးေပၚ လူနာ

ေကာင္မေလးေရ...
ေသေရးရွင္ေရးကုိ ေလျပည္ထုိးလို႔ မရဘူးကြယ္႔
ရင္ထဲက မီးေတာက္ကုိ ၿငိမ္းဖို႕
သမုဒ္ဒၵရာ ဘယ္ႏွစ္စင္းေလာက္ လိုအပ္မွာလဲ...။

မနက္တိုင္း
ေကာ္ဖီပူပူေတြ ေလာင္းထည္႔ေနရတဲ႔ ငါ႕ ရင္ဘတ္ကုိ
နင္ဖတ္ၾကည္႔ဖို႔ အေရးတႀကီး လိုအပ္ေနၿပီကြယ္႔
ဘာသာျပန္ရခက္တဲ႔ မ်က္၀န္းတစ္စံု အတြက္
ေက်ာင္းတက္ခ်ိန္ေတြကို
ေသတပန္သက္တစ္ဆံုး ငါမုန္းေနမိေတာ႔မယ္ ။

မ်က္၀န္းေလး တ၀င့္၀င့္နဲ႔
နင္႔ အၾကည္႔ေတြ ရြာလာမယ္ အခ်ိန္ကို ေစာင့္ေမွ်ာ္ရင္း
လေရာင္ေတြပဲ လင္းလက္ ေလမလား...
မိုးေမွာင္ေတြပဲ က်လာ ေလမလား...
စိုးရိမ္စိတ္ေတြပဲ ေတာထ လာတယ္ ။
ေသခ်ာပါတယ္...ေကာင္မေလးရယ္
အခ်စ္ဆုိတာ...
ဥၾသဆြဲရံု နဲ႔ လံုေလာက္တဲ႔ မီးေပါ႔ဆမႈမ်ိဳး မဟုတ္ဘူးကြယ္႔
ခုေတာ႔ ... ... ေကာ္ဖီစြဲသလိုမ်ိဳး စြဲမိေပါ႕ ။

ေကာင္မေလးရယ္...
မိုးသက္မုန္တို္င္း မွ မဟုတ္ပါဘူး ၊
ေလညွင္းေတြမွာလည္း
သစ္ရြက္ေတြ ခူးဆြတ္ခြင့္ ရထားၾကတာပဲ မဟုတ္လား
အဆံုးေတာ႔ ..... ..... ....
(စိတ္ေရာကုိယ္ပါ ေၾကြက်ဖို႔ - - - -)
ေလတိုးသံေလးကုိ ရင္တစ္ထိတ္ထိတ္နဲ႔ ေစာင့္ေမွ်ာ္ေနရတဲ႔
သစ္ရြက္၀ါေလးဟာ ကုိယ္မ်ားလား... ... ... ...။ ။
- စိုးလိႈက္ဦး -